Geschiedenis van de parfumerie

Parfums en het gebruik ervan gaan terug tot het begin der tijden en ontwikkelden zich samen met beschavingen.

De moderne parfumerie begon aan het einde van de negentiende eeuw met het eerste gebruik van synthetische producten, die in de twintigste eeuw werden ontwikkeld uit echte creaties, gebaseerd op ontdekkingen van geurstoffen door onderzoek in de organische chemie en samengebracht met onvervangbare natuurlijke producten uit nieuwe technologieën. Houbigant en Guerlain waren de eersten die synthetische producten gebruikten: Fougère royale in 1884, Jicky in 1889, beschouwd als het eerste moderne parfum, met de komst van vanilline. Zij maakten de weg vrij voor de grote werken van de twintigste eeuw. François Coty, de vader van de moderne parfumerie, pionier en industrieel, gebruikte vaak natuurlijke "Absoluten", van de ontwikkeling van de extractietechniek met vluchtige oplosmiddelen, die hij gebruikte bij nieuwe syntheseproducten. De techniek werd de slaaf van de creatie en zo kon de parfumeur de geuren die er zo onlosmakelijk mee verbonden zijn, opnieuw creëren.
De globalisering ging hand in hand met de ontwikkeling van de parfumindustrie en zorgde voor uniforme gebruiken en standaardisatie, in alle grote steden. Frankrijk speelde een overheersende rol in dit "Grand Siècle" door de gecombineerde en complementaire actie van Grasse, 's werelds grootste centrum van natuurlijke grondstoffen voor parfumerie en hun derivaten, en Parijs, 's werelds modehoofdstad. In de Stad van het Parfum, aan het begin van de twintigste eeuw, werd de parfumindustrie gekenmerkt door de behandeling van natuurlijke producten en had een virtueel wereldmonopolie. Na een vlaag van creatie zonder echte prijsgrenzen, via een elitaire distributie, werd de tweede helft van de twintigste eeuw gekenmerkt door de levering van parfums in grotere hoeveelheden met als gevolg een lagere fabriekskost en dus een lagere prijs. Er waren meer lanceringen met meer of minder succes. De gemiddelde levensduur van een product werd beperkt. Op enkele uitzonderingen na veranderde parfum van uitzonderlijk naar alledaags en van superselectief naar aantrekkelijk voor het grote publiek.

Sommige beschavingen werden - en worden nog steeds - niet beïnvloed door de mondialisering van parfum; dat is vandaag de dag niet anders. In Oceanië wreven de mensen hun lichaam en haar in met planten die geselecteerd waren op hun geur. Azië is nog steeds synoniem met bloemenoffers, want verse bloemen zijn overal aanwezig in het wereldlijke en religieuze leven. Geur heeft de kracht van verleiding en zuivering. Met geur geassocieerde lichamelijke praktijken vormden een model voor het sociale leven in de VAE. Geleidelijk aan speelden geuren in China een rol als persoonlijkheidskenmerk, zoals dat ook al in het Westen het geval was. Parfum was een product met therapeutische, esthetische en rituele waarde. Het was een accessoire voor verleiding of erotiek, een manier om de goden te eren, een methode voor zuivering.
In het achttiende-eeuwse Afrika was de kunst van de parfumerie verbonden met de grote kuststeden van Oost-Afrika, maar ook met een "dubbelzinnig Afrika", mysterieus en primitief. Parfums en preparaten op basis van geurplanten droegen nog steeds op zeer uiteenlopende wijze bij aan magische en therapeutische strategieën, zowel op het platteland als in de stad. In de twintigste eeuw werd geïmporteerd parfum in flesjes steeds modieuzer en werd het synoniem voor sociaal succes, zowel in de grote steden als in de meest afgelegen dorpen.

Citaat: Musee Grasse