In Patagonië, ook bekend om zijn prachtige natuur, wandeltochten, gletsjers, Argentijnse cultuur en gauchos, waant u zich in een andere wereld. De zuiverheid en de omgeving van dit land geven je een krachtige energieboost en laten een blijvende herinnering na. De makers van Aemster waren zo geïnspireerd door deze magische plek en hebben de geur Lemon Lagunas ernaar vernoemd. Lemon Lagunas is geïnspireerd op een van de vele prachtige wandelingen in Patagonië Argentinië, genaamd Laguna de Los Tres.
Lemon Lagunas essentiele olie en aroma blend voor diffusers
Lemon Lagunas is een citrusachtige essentiële olie en heeft alles te maken met verse Lemonen, rozemarijn en jasmijn. Al onze oliën zijn koudgeperst, van duurzame oorsprong, en 100% veganistisch. De geur bevat de zachtheid van citrusbladeren en de houtachtigheid van Lemonschors. Samen resulteert dit in een exotische citrus mix die een frisse indruk geeft met topnoten van Lemongras en ook verzacht met een aangename houtachtige basis.
Reis naar Patagonië met de oprichters van Aemster
El Calafate
Ons vertrekpunt was Buenos Aires. Van Buenos Aires reisden we naar Bariloche en van Bariloche naar el Calafate. El Calafate is vooral bekend als de toegangspoort tot het Nationaal Park Los Glaciers. Bijna iedereen die dit dorp bezoekt is hier om één reden - de naam zegt het al - om de gletsjers te zien. U kunt hier uw activiteiten plannen en de stad bezoeken. Net buiten de stad kunt u een interessant museum bezoeken, waar u veel over gletsjers te weten kunt komen.
Paardrijden in Nibepo Aike
We keken samen naar een aflevering van 3opreis, waarin een estancia in Patagonië estancia werd bezocht, en we waren meteen verkocht. Dit zouden wij ook wel willen. Een estancia is een groot privé stuk grond dat gebruikt wordt voor landbouw of veeteelt. Omdat deze percelen een enorme omvang hebben, denk aan twaalfduizend hectare, liggen de estancias vaak op afgelegen plaatsen.
Eerst bekijken we de mogelijkheid om een paardrijtocht van enkele dagen te maken naar de "out-posts". We rijden dan in vijf dagen te paard door de natuur van Patagonië en overnachten in hutten in de outposts. Het seizoen begint in november, dus daar zijn we hier net iets te vroeg voor. Misschien maar goed ook, want we hebben al lang niet meer paardgereden en vragen ons af of we na die vijf dagen nog wel zullen kunnen lopen.
We besluiten een dagtour te doen bij dezelfde estancia en combineren het met een rondleiding. Goede keuze, het is erg leuk!
We rijden in een busje anderhalf uur over een zandpad naar Nibepo Aike, onderweg zien we in de verte de beroemde Perito Moreno gletsjer.
Bij aankomst vinden we alles waar we op gehoopt hadden. Tussen de hoge bergen en de groene velden staat een klein warm houten huisje; de kamer binnen is klaargemaakt voor onze groep. We worden verwelkomd bij een open haard en maken kennis met de supergezellige groep van vandaag. Een gezellige combinatie van internationale reizigers. Samen met een Gaucho lopen we door de werkzaamheden van de Estancia. Hij laat ons zien hoe de dieren worden verzorgd en hoe deze plek volledig zelfvoorzienend is. Het heeft een waterpomp, zonnepanelen, en een pompstation.
Na de lunch, en twee grote glazen rode wijn, worden we op een paard gehesen. Het is voor ons een tijdje geleden, maar we vinden het allebei meteen leuk en op ons gemak. Uitleg of veiligheidsbriefing is hier niet nodig en we zitten met een gerust hart op het paard. De rit kan beginnen. De twee Gaucho's lopen voorop en wij hobbelen vrolijk mee. Onderweg zien we de mooiste landschappen, besneeuwde bergtoppen, meren en roofvogels en een vos loopt een stukje met ons mee.
We zien ook verschillende kadavers van koeien. De karkassen zijn voedsel voor de roofvogels in dit gebied. Dit is een zwarte gier en, met zijn spanwijdte van 3,2 meter, de grootste vogel ter wereld.
Met de bus naar El Chalten
We kochten een kaartje, stonden bij de halte, gooiden onze koffers achterin en we konden gaan. Wat een gemakkelijke, snelle en eenvoudige manier om hier te reizen. De rit van El Calafate naar El Chalten duurt 3,5 uur. Tussen de twee dorpen zien we niet veel. De bus zit redelijk vol en voornamelijk jonge reizigers ondernemen deze reis.
El Chalten
El Chalten is een klein gezellig dorp en bestaat uit "alles voor de wandelaar" in twee hoofdstraten. Dit is weer een typische plaats waar iedereen met hetzelfde doel komt. Bij aankomst worden we in het informatiecentrum ingelicht over de wandeltochten, de weersomstandigheden en de regels in het Nationaal Park. Dan, vanaf het busstation, is het slechts een paar minuten lopen voor iedereen naar zijn accommodatie. We hebben nog een paar uur voordat de zon ondergaat, dus besluiten we onze tassen te droppen en een korte wandeling te maken naar het uitzichtpunt over zowel het dorp als Mount Fitz Roy. Vanavond duiken we er vroeg in, want morgen staat er een lange wandeling op het programma!
Wandelen in de Lagunas De Los Tres
Een strakblauwe hemel en een felle ochtendzon verlichten de nog frisse straat van El Chalten. Het is vroeg en het dorp is nog niet wakker. We lopen door de hoofdstraat en weten dat we vandaag een lange reis voor de boeg hebben. De bakkerij ruikt goed en is open; we stappen naar binnen. We gaan naar binnen en kopen vier empanadas en een paar croissants, twee grote flessen water, en nog wat ander lekkers. Er lopen nog wat andere mensen in dezelfde richting, allemaal in sportieve kleding met een rugzak. We lopen naar hetzelfde punt, aan het eind van de hoofdstraat, het begin van het Lagunas de los tres pad.
We lopen de hele ochtend. Op sommige stukken klimmen we een beetje, maar het is grotendeels vlak en goed te doen. Onderweg zien we prachtige uitzichten en Mount Fitz Roy komt dichterbij. Een afwisselend landschap zorgt voor een supermooie ochtend, we bereiken gemakkelijk het beginpunt van de klim, de 10e kilometer tot het eindpunt van de weg.
In een uurtje klimmen we het steile stuk op en komen we in de sneeuw terecht. Net als we denken dat we er zijn, begint het laatste stukje klimmen, en dan verschijnt er een grote glimlach op onze bezwete gezichten. We hebben de voet van Mount Fitz Roy bereikt. Twee hoge punten steken boven alles uit. Een indrukwekkend gezicht. We blijven ruim een uur rondhangen en kijken om ons heen. We zijn op een hele mooie plek! Intussen ontmoeten we twee Nederlanders die ook een lange reis maken en wisselen tips uit. Dan is het tijd om aan dezelfde route terug te beginnen, we zijn pas halverwege.
De terugweg is wat zwaarder en vooral het laatste stuk is een hele strijd. Maar als we de hoofdstraat van El Chalten weer bereiken, zijn we heel blij. Het was een goede dag!
Na de overnachting in El Chalten bereidt u zich voor op uw voettocht naar Mount Fitz Roy via een prachtige route in ongeveer 3-4 uur. Het laatste deel bestaat uit een steile klim, waarna u het maanachtige landschap over de bergkam ziet verschijnen. Met een helderblauw meer en de wonderlijke schoonheid van de hoge toppen van de berg, kunnen we alleen maar diep ademhalen en de prachtige natuur hier bewonderen.
Wandelen op de Perito Moreno gletsjer
We hebben er een tijdje op moeten wachten, maar vandaag is het onze beurt. We worden over een paar minuten opgehaald en dan gaan we de buitengewone Perito Moreno gletsjer bezoeken. We gaan niet alleen een bezoek brengen, maar we gaan ook echt de gletsjer oplopen!
Na een rit van meer dan anderhalf uur door de typische Patagonische landschappen, met lage begroeiing en uitgestrekte vergezichten, komen we aan bij Nationaal park Los glaciares. De helft van dit park bestaat uit het Patagonische ijsveld, dat na Antarctica het grootste ijsveld van het zuidelijk halfrond is. Er zijn hier 47 grote gletsjers, waarvan er 13 in de Atlantische Oceaan uitmonden. Vandaag bezoeken we de Perito Moreno gletsjer, die bekend staat om zijn constante beweging en stabiele omvang. Het ijs dat er aan de voorkant af valt, groeit aan de achterkant dezelfde dag weer aan. Dat willen we wel eens van dichtbij zien!
We worden afgezet bij het uitzichtpunt dat we herkennen van internet en televisie. Dit is de must-see van het Nationaal Park. We lopen een houten pad af en zien door de bomen de enorme ijsmassa voor ons opdoemen. Wat een bizar gezicht! De sneeuwwitte ijsberg is zo hoog als twee flatgebouwen en heeft een golvende wand die in het water snijdt en kilometers ver naar achteren loopt. Tussen de bergen loopt de gletsjer honderden kilometers door en beslaat een oppervlakte van 254 km2, iets groter dan de stad Buenos Aires waar 5 miljoen mensen wonen.
Puntige ijspieken gaan alle kanten op en geven het geheel een ruig aanzien. We lopen rond en bekijken de Perito Moreno vanuit verschillende hoeken. Af en toe horen we het ijs breken en er volgt een luide knal, een stuk ijs valt met vertraging in het Lago Argentino en veroorzaakt een vloedgolf. Een spectaculair gezicht. De vorming van een ijsbrug tussen de oever en de gletsjer is onlangs begonnen, een bijzonder fenomeen dat bij de Perito Moreno voorkomt. De ijsbrug stort uiteindelijk in door een natuurlijk proces en haalt altijd het nieuws.
Een snelle koffie, een churro en we trekken onze drijfpakken aan. Na nog een korte rit stappen we over op een boot die ons in 15 minuten naar de linkerhoek van de gletsjer zal brengen. De groep wordt verdeeld in 4 groepen van 10, het maximum aantal bezoekers op één dag is ook 40, en een paar minuten later beginnen we aan de wandeling naar boven, nu nog over land. Onze gids, Fernandez, bepaalt het tempo. En geloof ons, het tempo is goed. Opgewarmd komen we aan in het laatste basiskamp "op het land" en krijgen sneeuwijzers en een harnas aan. We hebben nu ongeveer vier kilometer langs de gletsjer omhoog gelopen en vanaf hier gaan we het ijs op. De ondergrond is keihard en we moeten kracht gebruiken om grip te krijgen op de sneeuwijzers. Gelukkig verandert de ondergrond al snel in een zachtere substantie en kunnen we daarna redelijk normaal lopen. Nog steeds niet wetend wat ons te wachten staat, beginnen we aan de gletsjerwandeling. Het is veel warmer dan we hadden gedacht, het is zelfs 0 graden en er staat helemaal geen wind. We volgen Fernandez in een rij, hij vertelt ons over de gletsjer en brengt ons binnen twee uur naar een prachtig helderblauw meer. Dit is de lunchplek, en wat voor één! Het is ook bizar om te beseffen dat het ijs waarop we nu zitten minstens 500 meter dik is! De route gaat al snel verder door het grillige ijs. Diepe groeven en hoge punten vereisen een zekere oplettendheid waar we onze voeten neerzetten, maar zorgen ook voor adrenaline. Dat hebben we ook nodig want we lopen vandaag in totaal 15 km!
Aan het eind van de middag komen we terug in het basiskamp en drinken we een whisky met de gidsen tijdens de boottocht terug. Wat een geweldige dag!
Ushuaia, het meest zuidelijke punt van Zuid-Amerika.
Vanuit El Calafate kunt u met de auto of met het vliegtuig naar de meest zuidelijke stad ter wereld, Ushuaia.
Lange tijd beschouwden wij deze stad aan het Beagle-kanaal, omgeven door bergen met besneeuwde toppen en een gletsjer, als het eindpunt van onze reis. Het plan was om vanuit Canada stap voor stap naar beneden te reizen, via Amerika en Midden-Amerika naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika; Ushuaia. In Canada hebben we onze plannen echter volledig gewijzigd en zijn we nu "al" hier. Reden te meer om de stadsbrieven als een echte mijlpaal te tikken. Een gevoel van "we hebben het gehaald!"
De stad Ushuaia
We hadden verwacht dat dit een klein kustplaatsje zou zijn met slechts enkele huizen en een paar bezoekers. Toch meren hier elk jaar vele cruiseschepen aan en is de kleine haven goed gevuld met touringkantoren. Dit is de uitvalsbasis voor cruiseschepen en ook voor schepen die van hieruit naar Antarctica varen. Dichterbij Antarctica kunnen we niet komen!
Geschiedenis
De stad ligt zeer afgelegen, zo afgelegen dat Ushuaia vanaf 1884 werd gebruikt als verbanningsoord voor criminelen. Gevangenen zaten hier hun straf uit onder erbarmelijke omstandigheden tot het midden van de 20e eeuw. De gevangenis, Presidio de Ushuaia, is nu een museum en open voor het publiek. Wij brengen er ook een bezoek aan.
Tierra del Fuego
Ushuaia is ook de ideale uitvalsbasis om de natuur van het Tierra del Fuego Nationaal Park te verkennen. Toen de Portugese Explorers Magelhães hier in 1520 langs voer, zag hij vuren langs de kust. Dit waren de Yamana en Onas indianen, zij stookten ze. Daarom gaf hij het de naam Tierra del Fuego.
We proberen de toeristische route te vermijden en nemen zelf een taxi naar het Nationaal Park. Daar lopen we de kustroute met heel mooie uitzichten op het Beaglekanaal en zien we zeevogels. We maken ook een boottocht over het kanaal en zien de zeeleeuwenkolonie op het eiland Isla de Los Lobos en de Magelhaenpinguïns.
