Reis naar Patagonië met Aemster

Patagonië, ook bekend om zijn prachtige natuur, wandelingen, gletsjers, Argentijnse cultuur en gaucho's, je bevindt je in een andere wereld. De puurheid en de omgeving van dit gebied geven je een krachtige energieboost en laten een blijvende herinnering achter. De makers van Aemster werden zo geïnspireerd door deze magische plek en noemden de geur Lemon Lagunas ernaar. Lemon Lagunas is geïnspireerd op een van de vele mooie wandelingen in Patagonië Argentinië, genaamd Laguna de Los Tres.

Lemon Lagunas essentiële olie en aromamix voor diffusers

Lemon Lagunas is een citrusachtige essentiële olie en draait om verse citroenen, rozemarijn en jasmijn. Al onze oliën zijn koudgeperst, duurzaam gewonnen en 100% veganistisch. De geur bevat de zachtheid van citrusbladeren en de houtachtigheid van citroenschors. Samen resulteert dit in een exotische citrusmix die een frisse indruk geeft met topnoten van citroengras en ook verzacht met een aangename houtachtige basis. 

Reis naar Patagonië met de oprichters van Aemster

El Calafate 

Ons startpunt was Buenos Aires. Van Buenos Aires reisden we naar Bariloche en van Bariloche naar El Calafate. El Calafate staat vooral bekend als de toegangspoort tot Los Glaciers National Park. Bijna iedereen die dit dorp bezoekt, is hier om één reden - de naam zegt het al - om de gletsjers te zien. U kunt hier uw activiteiten plannen en de stad bezoeken. Net buiten de stad kunt u een interessant museum bezoeken, waar u veel kunt leren over gletsjers.

We keken samen een aflevering van 3opreis, waarin een estancia in Patagonië werd bezocht, en we waren meteen verkocht. Dit willen we ook doen. Een estancia is een groot privéperceel grond dat wordt gebruikt voor landbouw of veeteelt. Omdat deze percelen grond een enorme omvang hebben, denk aan twaalfduizend hectare, liggen de estancias vaak op afgelegen locaties.

Eerst kijken we naar de mogelijkheid om een ​​paardrijtocht van meerdere dagen naar de "out-posts" te maken. We rijden dan vijf dagen te paard door de natuur van Patagonië en overnachten in hutten in de outposts. Het seizoen begint in november, dus we zijn er net iets te vroeg voor. Misschien is het maar goed ook, want we hebben al heel lang niet meer paard gereden en vragen ons af of we na die vijf dagen nog wel kunnen lopen.

We besluiten om een ​​dagtour te doen op dezelfde estancia en combineren dit met een rondleiding. Goede keuze, het is erg leuk!

We rijden anderhalf uur in een busje over een zandpad naar Nibepo Aike, onderweg zien we in de verte de beroemde Perito Moreno-gletsjer.

Bij aankomst vinden we alles wat we gehoopt hadden. Tussen de hoge bergen en de groene velden staat een klein, warm houten huis; de kamer binnen is voorbereid voor onze groep. We worden verwelkomd door een open haard en leren de superleuke groep van vandaag kennen. Een prettige combinatie van internationale reizigers. Samen met een Gaucho lopen we door de activiteiten van de Estancia. Hij laat ons zien hoe er voor de dieren wordt gezorgd en hoe deze plek volledig zelfvoorzienend is. Het heeft een waterpomp, zonnepanelen en een pompstation.

Na de lunch en twee grote glazen rode wijn worden we op een paard gehesen. Het is voor ons alweer een tijdje geleden, maar we genieten er allebei meteen van en voelen ons op ons gemak. Een uitleg of veiligheidsbriefing is hier niet nodig en we zitten met een goed gevoel op het paard. De rit kan beginnen. De twee Gaucho's lopen voorop en wij hobbelen vrolijk mee. Onderweg zien we de mooiste landschappen, besneeuwde toppen, meren en roofvogels en een vos loopt een tijdje met ons mee.

We zien ook verschillende koeienkarkassen. De karkassen zijn voedsel voor de roofvogels in dit gebied. Dit is een zwarte gier en met een spanwijdte van 3,2 meter de grootste vogel ter wereld. 

Met de bus naar El Chalten

We kochten een kaartje, stonden bij de halte, gooiden onze koffers achterin en we konden gaan. Wat een gemakkelijke, snelle en simpele manier om hier te reizen. De rit van El Calafate naar El Chalten duurt 3,5 uur. Tussen de twee dorpen zien we niet veel. De bus is redelijk vol en vooral jonge reizigers ondernemen deze reis.

El Chalten

El Chalten is een klein, leuk dorp en bestaat uit "alles voor de wandelaar" in twee hoofdstraten. Dit is weer zo'n typische plek waar iedereen met hetzelfde doel komt. Bij aankomst worden we in het informatiecentrum gebriefd over de wandelingen, de weersomstandigheden en de regels in het Nationaal Park. Vanaf het busstation is het voor iedereen maar een paar minuten lopen naar hun accommodatie. We hebben nog een paar uur voordat de zon ondergaat, dus we besluiten onze spullen af ​​te zetten en een korte wandeling te maken naar het uitkijkpunt over zowel het dorp als Mount Fitz Roy. Vanavond duiken we er vroeg in, want we hebben morgen een lange wandeling gepland!

Wandelen naar de Lagunas De Los Tres

Een helderblauwe lucht en een felle ochtendzon verlichten de nog frisse straat van El Chalten. Het is vroeg en het dorp is nog niet wakker. We lopen door de hoofdstraat en weten dat we vandaag een lange reis voor de boeg hebben. De bakker ruikt lekker en is open; we stappen binnen. We gaan naar binnen en kopen vier empanadas en wat croissants, twee grote flessen water en wat andere lekkernijen. Sommige andere mensen lopen in dezelfde richting, allemaal in sportieve kleding met een rugzak. We lopen naar hetzelfde punt, aan het einde van de hoofdstraat, het begin van de Lagunas de los tres trail.

We lopen de hele ochtend. In sommige delen klimmen we een beetje, maar het is meestal vlak en goed te doen. Onderweg zien we prachtige uitzichten en Mount Fitz Roy komt dichterbij. Een afwisselend landschap zorgt voor een superleuke ochtend, we bereiken gemakkelijk het startpunt van de klim, de 10e kilometer naar het eindpunt van de route.

In een uur beklimmen we het steile stuk en komen we in de sneeuw terecht. Net als we denken dat we er zijn, begint het laatste stukje klimmen en verschijnt er een grote glimlach op onze bezwete gezichten. We hebben de voet van Mount Fitz Roy bereikt. Twee hoge punten steken boven alles uit. Een indrukwekkend gezicht. We hangen er ruim een ​​uur rond en kijken om ons heen. We zijn op een heel mooie plek! Ondertussen ontmoeten we twee Nederlanders die ook een lange reis maken en wisselen tips uit. Dan is het tijd om dezelfde route terug te beginnen, we zijn pas op de helft.

De terugweg is wat zwaarder en vooral het laatste stuk is een echte worsteling. Maar als we de hoofdstraat van El Chalten weer bereiken, zijn we heel blij. Het was een goede dag! 

Na een overnachting in El Chalten bereid je je voor op je wandeling naar Mount Fitz Roy via een prachtige route in ongeveer 3-4 uur. Het laatste deel bestaat uit een steile klim, waarna je het maanachtige landschap over de bergkam ziet verschijnen. Met een helderblauw meer en de wonderlijke schoonheid van de hoge toppen van de berg, kunnen we alleen maar diep ademhalen en de prachtige natuur hier bewonderen.

Wandelen op de Perito Moreno-gletsjer

We moesten even wachten, maar vandaag zijn we aan de beurt. We worden over een paar minuten opgehaald en dan bezoeken we de buitengewone Perito Moreno-gletsjer. We gaan niet alleen bezoeken, maar we gaan ook daadwerkelijk de gletsjer op lopen!

Na een rit van ruim anderhalf uur door de typische Patagonische landschappen, met lage begroeiing en weidse uitzichten, komen we aan bij Los glaciares national park. De helft van dit park bestaat uit het Patagonische ijsveld, het op een na grootste ijsveld op het zuidelijk halfrond na Antarctica. Er zijn hier 47 grote gletsjers, waarvan er 13 in de Atlantische Oceaan uitmonden. Vandaag bezoeken we de Perito Moreno-gletsjer, bekend om zijn constante beweging en stabiele omvang. Het ijs dat aan de voorkant afbreekt, groeit dezelfde dag aan de achterkant weer aan. Dat willen we graag van dichtbij zien!

We worden afgezet bij het uitzichtpunt dat we herkennen van internet en televisie. Dit is de must-see van het Nationaal Park. We lopen over een houten pad naar beneden en zien de enorme ijsmassa recht voor ons door de bomen verschijnen. Wat een bizar gezicht! De sneeuwwitte ijsberg is zo hoog als twee flatgebouwen en heeft een golvende wand die in het water snijdt en kilometers naar achteren doorloopt. Tussen de bergen gaat de gletsjer honderden kilometers door en beslaat een oppervlakte van 254 km2, iets groter dan de stad Buenos Aires waar 5 miljoen mensen wonen.

Puntige ijspieken gaan alle kanten op en geven het geheel een ruw uiterlijk. We lopen rond en bekijken de Perito Moreno vanuit verschillende hoeken. Af en toe horen we het ijs breken en volgt er een luide knal, een stuk ijs valt met een vertraagd effect in Lago Argentino en veroorzaakt een vloedgolf. Een spectaculair gezicht. De vorming van een ijsbrug tussen de oever en de gletsjer is onlangs begonnen, een bijzonder fenomeen dat zich voordoet bij de Perito Moreno. De ijsbrug stort uiteindelijk door een natuurlijk proces in en haalt altijd het nieuws.

Een snelle koffie, een churro en we trekken onze waterdichte kleding aan. Na weer een korte rit stappen we over op een boot die ons in 15 minuten naar de linkerhoek van de gletsjer brengt. De groep is verdeeld in 4 groepen van 10, het maximale aantal bezoekers op één dag is ook 40, en een paar minuten later beginnen we aan de wandeling omhoog, nu nog over land. Onze gids, Fernandez, bepaalt het tempo. En geloof ons, het tempo is goed. Opgewarmd komen we aan bij het laatste basiskamp "op land" en krijgen we sneeuwijzers en een harnas. We hebben nu ongeveer vier kilometer langs de gletsjer omhoog gelopen en vanaf hier gaan we het ijs op. Het oppervlak is zo hard als een rots en we moeten kracht gebruiken om grip te krijgen met de sneeuwijzers. Gelukkig verandert de ondergrond al snel in een zachtere substantie en kunnen we dan redelijk normaal lopen. Nog steeds niet wetende wat we kunnen verwachten, beginnen we aan de gletsjerwandeling. Het is veel warmer dan we hadden gedacht, het is zelfs 0 graden en er is helemaal geen wind. We volgen Fernandez in een lijn, hij vertelt ons over de gletsjer en brengt ons binnen twee uur naar een prachtig helderblauw meer. Dit is de lunchplek, en wat een plek! Het is ook bizar om te beseffen dat het ijs waarop we nu zitten minstens 500 meter dik is! De route gaat al snel verder door het grillige ijs. Diepe groeven en hoge punten vereisen enige aandacht voor waar we onze voeten zetten, maar zorgen ook voor adrenaline. Dat hebben we ook nodig, want we lopen vandaag in totaal 15 km!

Aan het einde van de middag komen we terug bij het basiskamp en drinken we een whisky met de gidsen op de terugvaart met de boot. Wat een geweldige dag! 

Ushuaia, het meest zuidelijke punt van Zuid-Amerika. 

Vanuit El Calafate kun je ofwel rijden of vliegen naar de meest zuidelijke stad ter wereld: Ushuaia.

Lange tijd beschouwden we deze stad aan het Beaglekanaal, omringd door bergen met besneeuwde toppen en een gletsjer, als het eindpunt van onze reis. Het plan was om stap voor stap vanuit Canada af te reizen, via Amerika en Centraal-Amerika naar de meest zuidelijke plek van Zuid-Amerika; Ushuaia. In Canada hebben we echter onze plannen volledig gewijzigd en zijn we nu "al" hier. Des te meer reden om de stadsletters als een echte mijlpaal aan te tikken. Een gevoel van "we hebben het gehaald!"

De stad Ushuaia

We verwachtten dat dit een kleine kustplaats zou zijn met slechts enkele huizen en een paar bezoekers. Toch meren hier jaarlijks veel cruiseschepen aan en is de kleine haven goed gevuld met touroperators. Dit is de basis voor cruiseschepen en ook voor schepen die vanaf hier naar Antarctica varen. Dichter bij Antarctica kunnen we niet komen!

Geschiedenis

De stad is erg afgelegen, zo afgelegen dat Ushuaia vanaf 1884 werd gebruikt als een ballingsoord voor criminelen. Gevangenen zaten hier tot het midden van de 20e eeuw hun straf uit onder erbarmelijke omstandigheden. De gevangenis, Presidio de Ushuaia, is nu een museum en open voor het publiek. We bezoeken het ook.

Vuurland

Ushuaia is ook de ideale uitvalsbasis voor het verkennen van de natuur van Nationaal Park Vuurland. Toen de Portugese ontdekkingsreiziger Magelhães hier in 1520 langs voer, zag hij vuren langs de kust. Dit waren de Yamana en Onas indianen, zij stookten ze. Om deze reden gaf hij het de naam Tierra del Fuego.

We proberen de toeristische route te vermijden en nemen zelf een taxi naar het Nationaal Park. Daar lopen we de kustroute met zeer mooie uitzichten op het Beaglekanaal en zien we zeevogels. We maken ook een boottocht op het kanaal en zien de zeeleeuwenkolonie op het eiland Isla de Los Lobos en de Magelhaense pinguïns.